کد مطلب:298655 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
ورود زینب به کربلا و ماجرای شب و روز عاشورا
در صفحات قبل اشاره شد كه دختر بزرگوار امیرمومنان تا پیش از شهادت برادر ارجمندش امام حسین (ع) كه بار سنگین تبلیغ پیام آن حضرت به گوش مردم آن زمان به دوشش نیامده بود و مسئولیت قافله سالاری و سرپرستی بازماندگان امام (ع) به عهده اش محول نشده بود، تحمل كمتری در برابر آن حوادث سهمگین و مصیبتهای سختی كه به فاصله ی اندكی برای وی و دیگران پیش آمد و از خود نشان می داد، اما از زمان شهادت امام (ع) به بعد گویا نیروی شكیبایی و تاب و توانش در برابر حوادث ناگوار چندین برابر شد، و همچون كوه عظیمی آن مصیبتهای كمرشكن را یكی پس از دیگری بر خود هموار می ساخت، و می توان گفت: آن استقامت عجیب و پایداری او حكایت از رسیدن مددهای غیبی و آمدن نیروی الهی به كمك آن بانوی بزرگ می كند.
و روی قانون مسلم سنت الهی نیز می بایست این گونه باشد، مگر نه آن است كه خدای تعالی خود فرموده است:
«ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائكه الا تخافوا و لا تحزنوا. [1] »
(آنان كه گفتند پروردگار ما خداست و سپس استقامت ورزیدند، فرشتگان بر آنها نازل شوند كه نترسید و بیمناك نباشید.)
و هم او فرموده:
«ان تنصروا الله ینصركم و یثبت اقدامكم... [2] »
(اگر خدا را یاری كنید او هم شما را یاری می كند و قدمهایتان را ثبات می دهد (و محكم می كند).)
و رفتار امام (ع) نیز با خواهرش می تواند شاهدی بر این مطلب باشد كه این مدد غیبی و موهبت الهی به وسیله ی آن حضرت به زینب منتقل و تفویض گردید، چنانكه از كتاب اكمال الدین صدوق (ره) نقل شده كه زینب (س) به مقام وصایت و نیابت امام (ع) در كربلا نایل گردید، و امام حسین (ع) در ظاهر به خواهرش زینب (ع) وصیت فرمود، تا بدینوسیله ی جان امام بعد از خود حضرت علی بن الحسین را حفظ كند [3] .
[1] سوره ي فصلت، آيه ي 30.
[2] سوره ي محمد، آيه ي 7.
[3] رياحين الشريعه، ج 3، ص 58. متن حديث كه از حكيمه نقل شده اين گونه است:
«فالحسين اوصي الي اخته بنت علي عليه السلام في الظاهر، فكان ما يخرج عن علي بن الحسن عليهماالسلام من علم ينسب الي زينب سرا علي علي بن الحسين».